در دوره پهلوی، حمل و نقل عمومی افراد با توجه به توسعه زیرساخت‌ها و سرمایه‌گذاری‌های گسترده، پیشرفت‌های چشمگیری داشت:

 حمل و نقل عمومی جاده‌ای با اتوبوس: اتوبوس‌های بین‌شهری به عنوان یکی از اصلی‌ترین وسایل حمل و نقل عمومی برای جابه‌جایی مسافران بین شهرها مورد استفاده قرار می‌گرفتند. شرکت‌های متعددی خدمات حمل و نقل عمومی مسافران را ارائه می‌دادند و مسیرهای منظم و برنامه‌ریزی شده‌ای برای سفرهای بین‌شهری وجود داشت.

 حمل و نقل عمومی درون‌شهری: در شهرهای بزرگ مانند تهران، سیستم‌های حمل و نقل عمومی شهری مانند خط واحد توسعه یافت. خط واحد تهران با استفاده از اتوبوس‌های شهری به مردم خدمات‌رسانی می‌کرد و نقش مهمی در کاهش ترافیک و تسهیل جابه‌جایی شهروندان داشت. همچنین، این سیستم‌ها برای جابه‌جایی کارمندان و دانش‌آموزان بسیار کارآمد بودند.

تاکسی‌ها و خودروهای عمومی: با گسترش شهرنشینی و افزایش تعداد خودروها، تاکسی‌ها نیز به عنوان یکی از مهم‌ترین وسایل حمل و نقل عمومی شهری مورد استفاده قرار گرفتند. تاکسی‌ها به مردم امکان جابه‌جایی سریع‌تر و شخصی‌تری در سطح شهر را می‌دادند و نقش مهمی در حمل و نقل شهری داشتند.

 حمل و نقل عمومی ریلی: راه‌آهن سراسری ایران، که شمال و جنوب کشور را به هم متصل می‌کرد، از پروژه‌های مهم این دوره بود. این شبکه ریلی به جابه‌جایی عمومی مسافران کمک می‌کرد و سفرهای طولانی و ایمن را برای مردم فراهم می‌ساخت.

 ایجاد مهمانسراهای بین‌راهی: برای رفاه مسافران و رانندگان، مخصوصاً در دوران پهلوی دوم، مهمانسراهای بین‌راهی با امکانات بهداشتی مناسب احداث شدند. این مهمانسراها به عنوان محل‌های استراحت برای مسافران بین‌شهری و رانندگان عمل می‌کردند و موجب بهبود شرایط سفرهای طولانی شدند.

 اجرای قوانین راهنمایی و رانندگی مدرن: با توسعه جاده‌ها و افزایش تعداد وسایل نقلیه، نیاز به قوانین راهنمایی و رانندگی مدرن در کشور احساس شد. در این راستا، پلیس راه ژاندارمری برای نظم‌بخشی به جاده‌ها و اجرای قوانین راهنمایی و رانندگی ایجاد شد که به بهبود ایمنی در جاده‌ها کمک شایانی کرد.

حمل و نقل کالا در دوران پهلوی

حمل و نقل کالا در این دوره نیز با توجه به توسعه زیرساخت‌های حمل و نقل، رشد قابل توجهی داشت:

 حمل و نقل جاده‌ای با کامیون‌ها: توسعه شبکه جاده‌ای و بزرگراه‌ها امکان حمل و نقل عمومی کالاها را با کامیون‌ها فراهم کرد. کامیون‌های باربری نقش مهمی در انتقال کالاهای تجاری، محصولات کشاورزی و محموله‌های سنگین بین شهرها و مناطق مختلف کشور داشتند.

 حمل و نقل ریلی: شبکه ریلی ایران به عنوان یکی از مؤثرترین ابزارهای حمل و نقل کالا شناخته می‌شد. قطارهای باری برای انتقال محموله‌های سنگین مانند مواد معدنی، فرآورده‌های نفتی، محصولات کشاورزی و کالاهای صنعتی مورد استفاده قرار می‌گرفتند. این نوع حمل و نقل باعث کاهش هزینه‌ها و زمان جابه‌جایی کالا می‌شد.

 بندرها و ارتباط با شبکه حمل و نقل عمومی زمینی: توسعه بنادر در شمال و جنوب کشور و اتصال آن‌ها به شبکه حمل و نقل عمومی زمینی (جاده و ریل) باعث افزایش حجم واردات و صادرات کالا و بهبود عملکرد اقتصادی کشور شد.

به طور کلی، دوره پهلوی با تمرکز بر بهبود و توسعه زیرساخت‌های حمل و نقل عمومی، توانست زیرساختی مناسب برای حمل و نقل مؤثرتر افراد و کالاها ایجاد کند و رفاه و ایمنی بیشتری را برای مسافران و فعالان اقتصادی فراهم آورد